Çocukluk Çağının Sıcağında adlı bu ilk kitabında Florence Guignard, erişkin, ergen ve çocuk psikanalisti ve aynı zamanda eğitim analisti ve süpervizörü olarak uzun yıllara dayanan kişisel deneyimini aktarmaktadır.
Kitapta Çocukluk Çağı bir paradigma olarak karşımıza çıkmaktadır. Analitik ilişkide psikanalist ve analizanın Çocukluk Çağı, psikanalistin kör noktalarında psikanalistin kendi Çocukluk Çağı, aktarım-karşıaktarım ilişkisinde, yaratıcılığın özgül biçimlerinde, kurumsal ilişkilerin düşlemsel boyutunda, bebek gözlem gruplarında gözlemleyenin Çocukluk Çağı yine işbaşında olacaktır.
Yazara göre ‘Bilinçdışı ve Önbilinç dizgelerinin sınırlarında yaşayan Çocukluk Çağı duygulanımlarımızın en sivri noktasıdır, umudun ve acımasızlığın, cesaretin ve kayıtsızlığın yeridir; anlam ve sürece dayalı bir çifte sarmal uyarınca ömür boyu işleyip durur; en ağır patolojilerde bile karşımıza çıkar, ancak söz konusu patolojileri bu çocukluk çağının normal örgütlenme kipiyle karıştırmamak gerekir.’
Florence Guignard, Çocukluk Çağının Sıcağında, İthaki, Psikanaliz Gündemi, çev. Alp Tümertekin, Yayına Hazırlayan Bella Habip, 2010